Sa pagsakay ko sa tren,
nag-iisa ako.
Nag-iisa, nakaupo at nakasandal sa gild ng upuan.
Sa haba ng tren at sa dami ng upuan,
Nag-iisa ako.
Alam ko ang aking patutunguhan
Alam ko ang aking madadaanan
Pero nag-iisa akong naglalakbay
Malunkot ang mag-isa.
Minsan nama'y masaya
Sa gitna ng mga ingay at gulo,
gusto ko rin mag isa.
Walng taong nabubuhay sa tinapay lamang,
Kumpante ako na may kasama pa rin ako.
No comments:
Post a Comment